Is het u ook opgevallen dat er de laatste jaren steeds meer grote rondes ontsnappen? De Ronde van Italië is al eens huilend van heimwee aangetroffen in Groningen. De Ronde van Frankrijk is zo vaak van huis dat ze nauwelijks meer kan antwoorden als de eerlijke vinders haar vragen wie haar vader en moeder zijn. En zelfs de meest honkvaste van alle rondes zet het nu op een lopen: er gaan sterke geruchten dat de ronde van Spanje over twee jaar wil starten in Drenthe.
Als Nederlandse wielerliefhebber kan ik het waarderen dat er af en toe een grote ronde in ons land start. Maar eigenlijk vind ik het absurd: één van de charmes van de Tour is dat je haar associeert met Aznavour en met Piaf, met stokbrood en rode wijn. Bij die wijn moet niet te veel water, en zeker geen Engels bier. En de ronde van Spanje hoort door woestijnachtige landschappen te trekken. Landschappen waar, sinds Don Quichot er heeft rondgedwaald, geen mens meer is gesignaleerd. Nu voldoet Drenthe aardig aan die omschrijving, maar 40 graden in de schaduw is toch wat anders dan regen met windstoten.
De Ronde van Vlaanderen begint nooit in Almelo, en Parijs-Roubaix vindt niet plaats tussen Brussel en Kuurne. Dat mensen van het ene naar het andere land trekken, begrijp ik. Ik vind het ook acceptabel dat er af en toe wat culinaire en culturele eigenaardigheden met de volksverhuizingen meeglippen. Maar je gaat de Big Ben niet verplaatsen naar Parijs en het vrouwtje van Stavoren niet naar Rome. Ze zou er sterven aan pure onwennigheid. Wie de grote rondes te vaak uit hun land en cultuur trekt, ontdoet ze vroeg of laat van hun hartslag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten